Botanik, który rozsławił Międzyrzec

Bogumir Eichler urodził się w Międzyrzecu 18 marca 1843 r. Do szkoły średniej uczęszczał w Warszawie, a w 1862 roku wyjechał na studia techniczne do Magdeburga. Wrócił stamtąd rok później na wieść o wybuchu Powstania Styczniowego. Poniósł konsekwencje udziału w walce z caratem. Po upadku powstania nie pozwolono mu kontynuować studiów za granicą, nie mógł nawet opuszczać okolic Międzyrzeca. Przebywał w areszcie domowym.

Podjął pracę w miernictwie, i żyjąc skromnie cały wolny czas poświęcił badaniom przyrodniczym. Nawiązał korespondencję z wybitnymi naukowcami polskimi i zagranicznymi. Dzięki pomocy Kasy im. Mianowskiego zdobył mikroskop. Zaczął publikować we „Wszechświecie” i „Pamiętniku Fizyograficznym”.

Eichler zajmował się archeologią, astronomią, meteorologią, zoologią i botaniką. Główną dziedziną jego działalności naukowej była botanika. Szczególnie cenione są jego prace dotyczące roślin zarodnikowych: glonów, grzybów, śluzowców, porostów, wątrobowców i mchów. Dzięki jego badaniom okolice Międzyrzeca należą do obszarów najlepiej poznanych w Polsce pod względem flory grzybów.

Eichler sam nie miał możliwości dokładnego opracowania swoich zbiorów, wysyłał je więc do rewizji znanemu mikologowi włoskiemu - J. Bresadoli z Trydentu. Ten zaś w 1903 r. ogłosił pracę, w której z materiałów zebranych przez Eichlera w okolicach Międzyrzeca opisał jeden nowy rodzaj oraz kilkadziesiąt nowych dla nauki grzybów. Publikacja ta zapewniła Eichlerowi trwałe miejsce w literaturze mikologicznej.

Bresadola nazwał na cześć Eichlera kilka gatunków grzybów. Także Międzyrzec wszedł do literatury w postaci epitetu gatunkowego jednego z grzybów – Platygloea miedzyrzecensis. Dzięki Eichlerowi mikologia światowa uzyskała wiele nowych cennych danych.

Eichler od wczesnej młodości chorował na serce. W 1905 r. wyjechał do Warszawy na leczenie, i tam zmarł 20 listopada. Pochowany został na cmentarzu w Międzyrzecu.

Borumir Eichler był synem Karola Ferdynanda Eichlera - aptekarza, żołnierza kampanii napoleońskiej i autora pierwszego polskiego podręcznika aptekarskiego. Osiedlił się on w Międzyrzecu w 1819 r. Tu ożenił się z Fany Matyldą z Hoeftów. Mieli jedenaścioro dzieci.

Karol Eichler był znanym w Królestwie Polskim aptekarzem. Sam uprawiał zioła potrzebne do wyrobu medykamentów. Walczył z cholerą, która trzykrotnie nawiedzała Międzyrzec. Uratował życie nie tylko wielu Polakom, ale i carskim żołnierzom, za co otrzymał od cara szlachectwo. W 1847 r. napisał "Instrukcję dla mojej apteki" – pierwszy polski kodeks dla aptekarza i jego rodziny.

Z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Nauk rok 2005 w Międzyrzecu był "Rokiem Rodziny Eichlerów". Przypadała wtedy 100. rocznica śmierci Bogumira i 150. rocznica śmierci Karola Eichlera.

(tekst opracowano na podstawie artykułu prof. Władysława Wojewody, który ukazał się w Wiadomościach Botanicznych w 1975 roku)